NELER ÖĞRENDİK?
Özel öğretim yöntemleri eğitim- öğretin etkinliklerinin
amaçlarına başarıyla ulaşacak şekilde düzenlenip yürütülmesine kılavuzluk eden
önce fikirlerdir. Birçok yöntem ve teknikler bulunmaktadır bunlardan bazıları;
Olay tabanlı öğrenme
Problem tabanlı öğrenme
İş birliğe dayalı öğretim
Web 0.2 araçları ile öğrenme
Mikro öğretim
Soru cevap yöntemi
Anlatım yöntemi
Benzetim Yöntemleri
Gösterip yaptırma yöntemi
Oyun tabanlı öğrenme
Karma (Harmanlanmış) öğretim
Peki neden bu yöntem ve teknikler kullanılır? Tabi ki de
öğrencide kalıcı öğrenmeler oluşturmak dersi somut hale getirmek ve etkili
öğrenme sağlayarak öğrenilenleri hayata transfer etmek. Örneğin; örnek olay
yönteminde öğretmen günlük hayat içerisinden bir sorunu sınıfa getirerek bunu
öğrenciye sunar ve öğrenci hem problem çözme becerisini geliştirir hem de
günlük yaşanılan sorunlara daha duyarlı olur. Bir başka örnek verecek olursak
benzetip yöntemi daha çok maliyetli ve uygulanması zor olan durumları gerçeğe uygun
bir şekilde kullanılır. Mesela tıp fakültesindeki öğrencilerin kadavralar
üzerinde bildi edinmeleri gibi. Bu yöntem ve teknikler elbette her ders
içeriğine uygun değildir. Hepsinin kendine göre amacı ve uygulanışı vardır. Proje
yöntemini bir sunuş stratejisiyle işlenilen derste kullanmayız. Bunun için
öğrencinin aktif öğretmenin rehber olması gerek ve öğrencileri özgür bırakmak
gerek ki özgün bir ürün elde etsinler. Veya da işbirlikçi öğretimi anlayım
yönteminde kullanmayız çünkü anlatım yönteminde öğretmen aktiftir ve bilgiyi
öğrenciye aktarır fakat iş birlikçi öğretimde öğrenciler gruplar oluşturarak
birlikte öğrenim sağlanır. Bu yöntem tekniklerin uygulanışı için öncelikle
hedeflere ve ardından öğrenci düzeyine bakılmalıdır. Hedeflere uygun olmayan
bir öğretim tekniği ne kadar etkili olursa olsun işlevini görmeyecektir.
Örneğin ‘sayıları saymayı bilir’ kazanımına ilişkin bilgi düzeyindeki bir
bilgiyi tutup ta üst düzey düşünme gerektiren probleme dayalı öğrenme
tekniğiyle birlikte kullanmayız. Özetler olursak yöntem ve teknikler olmadan
bir dersin anlamlılığı ve kalıcılığı sağlanamayacaktır. Dilerseniz bu yöntem
teknikleri tek tek birlikte ele alalım.
1)Olay Tabanlı Öğrenme: Günlük hayatta karşılaşılan olayların sınıf
ortamında tartışılarak çözümlenmesi esasına dayanan yöntemdir. Öğrenci
etkinliğine göre güdüleyici bir öğretme yaklaşımı olan, öğrenci öğrenme öğrenimine
etkin olarak katılmıştır; buluş yoluyla öğrenme yaklaşımını temel
alır. Kavrama verilerindeki davranışların kazandırılmasında kullanılan öğretim
yöntemidir. Olaya tabanlı öğrenme Öğrencileri;
Karakter ve koşullarla birlikte cesaretlendirir. Hikayedeki kararlar, bağlamlar, değerler ve olguları anlamak için araştırmacı yapar. Gerçek hayatlarıyla olayın anlamı hakkında bağlantı kurmalarını sağlar.
Karakter ve koşullarla birlikte cesaretlendirir. Hikayedeki kararlar, bağlamlar, değerler ve olguları anlamak için araştırmacı yapar. Gerçek hayatlarıyla olayın anlamı hakkında bağlantı kurmalarını sağlar.
2) Problem tabanlı öğrenme:
öğrencilerin gerçek hayat problemlerini çözmek için bilimsel yöntemin
ilkelerini kullanarak çalışmalarını ve kendi öğrenmelerini gerçekleştirmesini
sağlamaktır.
Probleme dayalı öğrenme daha çok mesleki yaşamda çıkabilecek
problemlere karşı araştırma, soruşturma ve tartışma yöntemiyle, öğrencilere iş birlikçi
bir yöntemle çok yönlü çözüm önerileri buldurmaya çalışır.
Probleme Dayalı
Öğrenme Uygulama Aşamaları
1)
Problem sunulur.
2)
Çalışma konuları modül olarak bölümlere ayrılır ve her modüle göre oturumlar
halinde çalışılır.
3)
Problem bireysel ve grupsal olarak analiz edilir.
4)
Öğrencileri halihazırdaki bilgileriyle hipotez ve çözüm yolları geliştirilir.
5)
Problemi çözebilmek için daha farklı hangi bilgilerin bulunması gerektiği
belirlenir.
6)
Bilgiler araştırılarak toplanır ve analiz edilir.
7)
Çözüm yolları denenir ve geliştirilir.
8)
Problem için en iyi çözüm yolu belirlenir. Böylece probleme dayalı öğrenme
gerçekleşmiş olur.
3) Proje
tabanlı öğrenme: Öğrencilerin yaşamlarında karşılaşabilecekleri problemleri
sınıf ortamında farklı disiplinlerle bağlantı kurarak bir senaryo çerçevesinde
çözmeye çalıştıkları öğrenme yaklaşımıdır.
Proje Tabanlı Öğrenme Özellikleri
Proje temelli öğrenmede
disiplinler arası bir problem ya da senaryo üzerinde çalışılır.
Grupla ya da bireysel
olarak gerçek yaşama uygun beceriler kazandırma amacı yürütülen bir yöntemdir.
Sonunda bir ürün ortaya
konulması istenir ancak önemli olan süreçtir.
Öğretmen rehberdir.
Pragmatik, ilerlemeci
bir anlayış vardır.
Araştırma ve inceleme
içerisinde, uygulamadan değerlendirmeye beceriler kazandırılır.
Sentez basamağı daha
ağırlıklıdır. Direkt uygulamadan başlar.
İş birliğe dayalı öğretim: Küçük gruplar oluşturarak
bir konuyu çözümlemek, bir görevi yerine getirmek, bir problemi çözmek için
ortak bir amaç etrafında çalışma işidir.
İş birlikli Öğrenme Etkili Kullanım
İlkeleri:
·
Grup heterojen olmalıdır. Böylece
birbirinden öğrenme gerçekleşir.
·
Öğrenciler arasında rekabet yoktur.
Rekabet gruplar arasında olmalıdır.
·
Başarı ve başarısızlık tüm grup tarafından
paylaşılır.
·
Öğretmen rehberdir.
·
Paylaşılmış bir liderlik vardır.
·
Sosyal becerilerin kazandırılmasında
etkilidir.
·
İş birlikli öğrenme içinde öğrenciler
birbirlerinin öğrenmesinden sorumludur.
·
En pasif öğrencinin bile grubun başarılı
olmasında büyük payı vardır.
·
2 – 6 kişilik öğrenme grupları idealdir.
·
Öğrencilere sosyal beceriler
kazandırılmaya çalışılır.
Web 0.2 araçları ile öğrenme: Zamanla ortaya çıkan, sadece bilgi sunmayı değil, aynı
zamanda bilginin paylaştırılması ve değişen şartlara göre yeniden
anlamlandırılması doğrultusundaki ihtiyaçlar, web teknolojilerinin de
değişmesine neden olmuştur. Bu değişimler sonucunda, internet ile gelen klasik
web yapısından, Web 2.0 adı verilen yeni teknolojilere geçilmiştir.
Mikro öğretim:
Öğret, yeniden öğret döngüsüdür. Aday öğretmenler yetiştirmede kullanılır. Uygulama
düzeyinde kazanımlar gerçekleştirilir. Amaç, yansıtıcı öğretmen
yetiştirmektir.(Düşünen + Yapan + Yaptığından Ders Çıkaran)
Öğrenci sayısı az olan kısa bir ders süresi içinde (10-15 dk) birbirlerine
ders anlatarak uygulamalı şekilde öğretmenlik deneyimi kazanır.
En büyük sınırlılık gerçek bir sınıf atmosferi oluşmamasıdır.
Soru
cevap yöntemi:
Bu yöntemin esası öğretilmek istenen bilgilerin soru sorularak
öğrencinin kendisine buldurulmasıdır. Öğretmenin sorduğu sorulara öğrencilerin
sözel olarak cevap vermelerine dayanır. Çoğunlukla anlatım yöntemi ile birlikte
kullanılır. Soru-cevap yöntemi; anlatım yönteminin sıkıcılığını ve monotonluğunu
az da olsa ortadan kaldırarak öğrencileri aktif hale getirmeye çalışır. Anlatma
yönteminden sonra eğitimde en çok kullanılan öğretme metodudur.
Soru cevap yöntemi öğretmenin işlenen konu ile ilgili olarak;
öğrencilerin bilgilerini yoklamaktan çok; öğrencileri düşündürmek, önemli
noktalara öğrencilerin dikkatini çekmek, cevapları öğrencilere buldurmak
gayelerini taşır.
Soru-Cevap Yöntemi Şu Amaçlarla Kullanılabilir:
· Öğrencileri düşünmeye yöneltmek,
· Öğrencileri derse katmak,
· Anlaşılmayan noktaları ortaya çıkarmak,
· Öğrencilerin bildiklerini ve bilmediklerini ortaya çıkarmak,
· Önemli olan noktayı vurgulamak,
· Pekiştirme işlemini yapmak yani pekiştireç vermek,
·Konuyu tekrar etmek için kullanılır.
Anlatım yöntemi:
Sunuş stratejisinde kullanılır. Bilgi düzeyindeki davranışların kazandırılmasında, Dersin giriş bölümünde dikkat çekmede, - Dersin sonunda özet ve tekrar yapmada kullanılır. Alt yapı bilgilerin oluşmasında kullanılır. Öğretmen aktiftir (öğretmen merkezlidir). Basit kısa ve öz ifadelerle sunulmalıdır. Anlatım aşamalı şekilde gerçekleşmelidir. Araç, gereç ve bolca örnek kullanılmalıdır. Beden dili ve ses tonu etkili kullanılmalıdır. Öğretmen ayakta ve hareketli olmalıdır. Soru-cevap ve tartışma tekniği kullanılmalıdır. Soyut konuların işlenmesinde en uygun yöntemdir. İşiterek öğrenme temellidir.
Sunuş stratejisinde kullanılır. Bilgi düzeyindeki davranışların kazandırılmasında, Dersin giriş bölümünde dikkat çekmede, - Dersin sonunda özet ve tekrar yapmada kullanılır. Alt yapı bilgilerin oluşmasında kullanılır. Öğretmen aktiftir (öğretmen merkezlidir). Basit kısa ve öz ifadelerle sunulmalıdır. Anlatım aşamalı şekilde gerçekleşmelidir. Araç, gereç ve bolca örnek kullanılmalıdır. Beden dili ve ses tonu etkili kullanılmalıdır. Öğretmen ayakta ve hareketli olmalıdır. Soru-cevap ve tartışma tekniği kullanılmalıdır. Soyut konuların işlenmesinde en uygun yöntemdir. İşiterek öğrenme temellidir.
Benzetim Yöntemleri: Benzetim, sınıf içinde
öğrencilerin bir olayı gerçekmiş gibi ele alıp üzerinde eğitici çalışma
yapmalarına olana sağlayan bir öğretim tekniğidir. Başka bir ifade ile benzetim,
öğrenmeyi desteklemek üzere gerçeğe uygun olarak geliştirilen bir model
üzerinde yapılan bir öğretim tekniğidir. Benzetimde en önemli nokta gerçeğe
uygun bir ortam yaratmaktır. Kullanım amaçları ise Psikomotor (devinimsel)
beceriler kazandırmak, öğrencileri ileride alacakları rollere hazırlamak ve
kendine güven duygusunu geliştirmektir. Öğrenciyi gerçek ortamda gerçek
araçlarla yetiştirmenin güç tehlikeli ve maliyetin yüksek olduğu alanlarda
yetiştirmek için en etkili yoldur. Daha çok beceri öğretiminde kullanılır.
Yaparak- yaşayarak öğrenme olanağı sunar. Öğretmen bu süreçte kontrolör olarak
görev yapar. Uyarı: Hiçbir yapay ortam gerçek ortamın birebir aynısı olamaz.
Sayfa Örnekler: Pilotların uçun öncesi yapan koşullarda eğitim gönderir.
Astronot eğitimi, tıp
eğitimi yoğun tatbikatı, deprem tatbikatları, ilk yardım karşısında manken
üzerinde yapılan çalışmalar vb.
Gösterip yaptırma
yöntemi:
Araç gereç kullanımının öğretilmesinde, bir işi oluşturan işlemlerin
uygulanmasında, önce yapılacak işlemleri gösterip açıklama, sonra da
öğrencilere alıştırma ve uygulama yaptırmadır.
- Önce öğretmen aktif, sonra öğrenci aktiftir.
- Anında dönüt düzeltme vardır.
- Kılavuzla yapmadır. Yani devinişsel alanda çok etkilidir. Bilimsel
alanda da işe yarar. Duyuşsal alanda etkisizdir.
- Yöntemin gösteri kısmı sunuş, yapma kısmı ise
aktif öğrenmeye uygundur.
Oyun tabanlı öğrenme: Oyun tabanlı öğrenme ortamları içerisine belli problem
senaryoları ile oluşturulur. Oyun tabanlı öğrenme ortamlarında öğrenciler
kendi problemlerini kendileri oluşturur ve bu problemlere yönelik araştırma
yapar, akranlarıyla iletişime geçer ve sonucunda ilgili problemi
çözerler.
Oyun tabanlı öğrenmenin özelliklerinden bazıları şunlardır:
- Motive edici ve ilgi çekicidir. Öğrenenleri daha uzun süre
odaklanmalarını sağlar.
- Oyun tabanlı öğrenmede öğrenci sürekli aktif durumdadır. Direkt olarak
deneyimin içinde bulunurlar ve bundan yararlanırlar.
- Oyun tabanlı öğrenmede geri bildirimin verilmesi çok önemlidir.
Böylece öğrenciler hatalarından dolayı zaman kaybetmezler ve hatalarını
hemen düzeltmek için harekete geçerler.
- Oyun tabanlı öğrenmenin öğrencinin motivasyonunu sağlaması, ilgi
çekici olması ve eğlenceli olması, öğrencilerin daha uzun süre
odaklanmalarını sağlar.
- Oyun tabanlı öğrenme ile öğrenciler karmaşık olayları, kavramları daha
rahat hatırlamalarına yardımcı olur ve öğrenmelerini kolaylaştırır.
Karma (Harmanlanmış) öğretim: Karma öğrenme, hibrid öğrenme, karışık öğrenme olarak da
bilinen harmanlanmış öğrenme en sade tanımıyla geleneksel eğitim
metodunun çevrimiçi (online) eğitim materyalleriyle zenginleştirilmesi
yani harmanlanması olarak tanımlanmaktadır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder