KONULOJİ: NELER ÖĞRENDİK?

Öğretim Stratejileri

Araştırma incele stratejisi:

Öğrencilere sunulan bir problem senaryosunda öğrencilerin bilimsel süreç basamaklarını kullanıp, kendilerine özgü çözüm yolları üretmeleridir.

Öğretmen, rehberdir.
Öğrenci, aktif ve merkezdedir.

Öğrenci süreçte tamamen hipotetik düşünür. İsterse tümden gelimsel isterse de tümevarımsal yöntemi kullanırlar.

Zihinsel beceri kullanılır ve geliştirilir.

Süreç öğrenci etkinliğine dayalı olup problem çözme yaklaşımı temel alınır.
Tümevarım, tümdengelim, anoloji, hipotetik, yöntemleri birlikte kullanılır.
Gerçek yaşama ait problemler ele alınır. En önemlisi bu.
Bilimsel problem çözümü becerisi ile bilimsel düşünme becerisi kazanımları ön plandadır.
Bilimsel problem çözme basamakları kullanılır.
Dersin daha çok sonuç bölümünde kullanılır.
Öğrenci merkezde, öğretmen rehberdir.
Uygulama ve üst düzey kazanımlar (Analiz, sentez, değerlendirme) ön plandadır.
Problem çözme + neden – sonuç ilişkisi kurma + yaratıcı + yansıtıcı analitik ve eleştirel düşünme becerileri geliştirme ön plandadır.
Sınıf içi + Sınıf dışı etkinliktir.
İş birlikli öğrenme temel alınır.
Sınıf sayısı az olmalıdır.

Araştırma stratejisinin en büyük dezavantajı her öğrencinin ilk denemede problemi çözememe ihtimalidir.

Araştırma İnceleme Stratejisinde Bilimsel Problem Çözme Basamakları

Problemin fark edip belirlenmesi.
Problem hakkında bilgi toplayıp problemin tanımlanıp sınırlandırılması.
Veri toplama aracı geliştirip verilerin uygun kişilerden toplanması.
Hipotezlerin oluşturulması.
Hipotezle ilgili veri toplar. O verileri analiz eder. Ve o hipoteze uygun yöntem ya da ölçme aracı bulacak.
Hipotezi test et. Dene.
Sonuç ve çözüm.

Buluş Yoluyla Öğretim

Bruner tarafından Bilişsel Kuram çerçevesinde oluşturulmuştur.

Öğretmenin verdiği örnekler ve yönelttiği sorular yardımıyla, öğrencilerin, bir konudaki temel kavram, ilke ve genellemeleri bulmaları ve keşfetmeleri.

Öğretmen, rehberdir.
Öğrenci, aktif ve merkezdedir.

Öğrencilere örnekler vererek sezgisel düşünme becerilerini geliştiririz. (Merak ve keşfetme gibi içsel güdüler harekete geçirilerek buluşu gerçekleştirmek)

Parça – Bütün – Parça yani tümevarımsal bir temeldedir.

“Örnek – Kural” stratejisidir. Önce örnek verilir sonra tanım bulunur.
Sürecin sonunda öğrenci kural ve genellemelere ulaşır. En önemli budur.
Daha çok kavrama ve uygulama düzeyinde kazanımlar ön plandadır. Uygulama, analiz, sentez ve değerlendirme düzeyine de çıkabilir. Lakin bilgi düzeyinde bir işe yaramaz.
Tümevarım yoluyla öğretim yapılır.
Sezgisel düşünme ön plandadır. Öğretmen öğrencilere olacakları ve bulacakları şeyleri söylemez. İpucu veya örneklerle hissettirir.
Sınıf içi bir etkinliktir. Sunuş ile ortaktır.
Öğrenci merkezde öğretmen rehberdir.
Dersin daha çok gelişme bölümünde kullanılır. Sunuşta girişti.
Öğretimde içsel pekiştireçler kullanılır.
Problem çözme sürecidir.
Sınıf sayısı az olmalıdır.
Soyut bilgi, olguların öğretiminde kullanılmaz.
Öğrencinin, ilgi, merak ve güdülenme düzeyi ön plandadır.
Öğrenciler birer küçük bilim adamı olarak görülür. Buluşta da anlamlı öğrenme vardır. Ama bağlantıları öğrenciler kurar.

Buluş Yoluyla Öğretim Boyutları

Yapılandırılmamış Buluş	Yapılandırılmış Buluş
Plansız ve tesadüfidir. Çok zaman alabilir. Okul öncesine daha uygundur.	Planlı ve organizedir. Daha az zaman alır. İlk orta ve yüksek öğretime daha uygundur.

Her zaman buluş, sunuştan daha uzun sürer.

Öğretmen konuya ilişkin örnek sunar.
Öğrenciler örnekleri tanımlar, betimler.
Öğretmen ek örnekler verir.
Öğrenciler ek örnekleri tanımlar ve verilen örnekleri karşılaştırır.
Öğretmen zıt örnek verir.
Öğrenciler örnekleri karşılaştırır.
Öğrenciler tanımı yapar. İlke ve genellemeye gider.
Öğrenciler yeni örnekler verir.

Öğretim Stratejileri – Sunuş Yoluyla Öğretim

Derste izlenen genel yol olan öğretim stratejilerinden sunuş yoluyla öğretim stratejisine göz atacağız.

Sunuş Yoluyla Öğretim – Alış Yoluyla – Anlamlı Öğrenme

Ausubel tarafından Bilişsel Kuram çerçevesinde geliştirilmiştir.

Bir öğretmen, bir konudaki temel kavram, ilke ve genellemeleri ardışıklık ilkesine göre öğrencilere açıklamasıdır, aktarmasıdır. Yani sunmasıdır.

Öğretmen, aktif ve merkezdedir.
Öğrenci, yarı aktiftir.

Sunuş yoluyla öğretim stratejisinde öğretmen temel kavram ve ilkeleri açıkladıktan sonra öğretmen örnek verir, soru – cevap yapar, kavram haritaları oluşturur ve öğrencileriyle yoğun bir etkileşim yaşar.

Sunuş Yoluyla Öğretim, Düz Anlatım demek değildir. Çünkü anlatım yönteminde bilgiyi öğretmen açıklar, öğrenci pasif bir şekilde dinler.

Bütün – Parça – Bütün yani tümdengelimsel mantıkta bilgi öğrenciye sunulur.

Anlamlı öğrenme nedir?

Yeni bilgiyle ön bilgi arasında bağlantı kurarak öğrenmenin kalıcılığını arttırmak.

Yaparak – Yaşayarak öğrenme olmadığı için üst düzey bilişsel kazanımlar için kullanışsızdır.

“Kural – Örnek” stratejisidir. Önce tanım yapılır. Sonra örnek verilir.
“Anlamlı Öğrenme” temel alınır.
Tümdengelim yoluyla öğretim yapılır. Genelden özele.
Ön organize ediciler yoluyla içerik öğrenciye aktarılır.
Kavram haritaları içeriğin aktarımında önemlidir. En çok bu kullanılır.
Öğretmen merkezlidir. Öğrenci aktif alıcı konumundadır.
Dersin daha çok giriş bölümünde kullanılır.
Bilişsel alanın bilgi ve kavrama düzeyinde hedeflerin kazanımı da etkilidir.
“Soyut, Sosyal ve Sözel” içeriğe ait bilgilerin aktarımında kullanılır.
Kalabalık sınıflarda, az zamanda çok şeyin anlatımında kullanılır.Bu nedenle ekonomiktir.
Bireysel farklılıklar önemli değildir. Öznellik yok, nesnellik hakim.
Sınıf içi etkinliktir.
İletişim sözeldir ve öğretmen öğrenci arasındadır. (Ulan zaten sınıftayız, öğrenciyle muhtar arasında olacak değil ya)
Dışsal pekiştireçler kullanılır. İç motivasyon yok denecek kadar azdır.
Materyal, araç – gereç, model, numune, grafik, tablo… kullanılarak kalıcı öğrenmeler sağlanır. Hem anlat hem de materyal kullan.
Öğretmen, soru – cevap, mizah, örnek olay ve ses tonu kullanımıyla sözel destek kullanarak sunumu sıkıcı olmaktan kurtarmalıdır.